Με την Rachel Howard στο χωριό “Κάστρο”
Αυτό το καλοκαίρι είχαμε μια ξεχωριστή παρουσία στο Verina Astra. Η Rachel Howard με την υπέροχη οικογένειά της μας επισκέφθηκε για λίγες μέρες για να ετοιμάσει ένα άρθρο για το φαγητό στη Σίφνο για το Condé Nast Traveller. Η Rachel εξειδικεύεται σε ταξιδιωτικά άρθρα που μπορείτε να βρείτε σε περιοδικά και ιστότοπους όπως το Condé Nast Traveller, το National Geographic Traveler και άλλα πολλά. Λατρεύει επίσης την Ελλάδα και έχει γράψει επανειλημμένα ταξιδιωτικά άρθρα για τη χώρα μας.
Αυτή τη χρονιά σειρά είχε η Σίφνος και δεν ήταν δύσκολο να πείσουμε τη Rachel, το σύζυγό της και το γλυκό αγοράκι τους να κάνουμε μια βόλτα περπατώντας από το Verina Astra μέχρι το Κάστρο, την παλιά πρωτεύουσα του νησιού. Έτσι κι αλλιώς το Κάστρο κυριαρχεί στη θέα από το ξενοδοχείο και αποτελεί μια ανοιχτή πρόσκληση για όλους όσοι μένουν στο ξενοδοχείο να το επισκεφτούν. Ακόμη καλύτερα αν αποφασίσει κάποιος να το κάνει περπατώντας – μια βόλτα σχετικά εύκολη που δε διαρκεί περισσότερο από μια ώρα. Η θέα καθώς προχωράς προς το Κάστρο σου κόβει την ανάσα και αξίζει κάθε βήμα που κάνεις προς τα εκεί…
Από το Verina Astra περπατήσαμε μέχρι την Παναγιά Πουλάτη. Η εκκλησία έχει χτιστεί το 1870 και είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα σημεία της Σίφνου με το χαρακτηριστικό μπλε τρούλο της και τα ψηλά καμπαναριά της. Αν η θάλασσα είναι ήρεμη, αξίζει κανείς να βουτήξει από τα βράχια. Ένα σύντομο μονοπάτι σε βγάζει ακριβώς στη θάλασσα. Μπορεί κανείς να κολυμπήσει και να κάνει snorkeling προς τα βράχια στο Διαλισκάρι. Τα νερά είναι υπέροχα.
Αφού απολαύσαμε την ηρεμία και τη γαλήνη της εντυπωσιακής αυτής εκκλησίας, πήραμε το μονοπάτι προς το Κάστρο. Ο δρόμος σε οδηγεί πάνω από τη βραχώδη ακτή και νιώθεις ότι περπατάς σε ένα μπαλκόνι με θέα στη θάλασσα που δεν τελειώνει ποτέ. Όλη την ώρα βλέπεις στο βάθος τον προορισμό σου – το Κάστρο.
Αξίζει να σταματήσει κανείς περίπου στα μισά του μονοπατιού, όπου υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι, και να θαυμάσει τη θέα προς τις δύο κατευθύνσεις. Στα αριστερά δεσπόζει η Παναγιά Πουλάτη. Στα δεξιά, διακρίνεις το Κάστρο και τη χαρακτηριστική του αρχιτεκτονική πολύ καθαρά πια.
Σε όλο το δρόμο, οι μυρωδιές από το θυμάρι και άλλα άγρια βότανα σε κατακλύζουν. Νιώθεις σχεδόν την ανάγκη να πάρεις βαθιές ανάσες για να απολαύσεις αυτή την αίσθηση όσο περισσότερο μπορείς. Οι ξερολιθιές δίπλα στο μεγαλύτερο μέρος του μονοπατιού δεν μπορούν παρά να τραβήξουν την προσοχή σου, μια υπενθύμιση ότι αυτό το μονοπάτι υπάρχει από πάντα και χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες.
Φτάνοντας στο Κάστρο, δεν μπορεί παρά να χαθείς μέσα στα γραφικά σοκάκια του και να θαυμάσεις την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των σπιτιών του. Δε θα αντισταθείς για πολύ στον πειρασμό να καθίσεις σε ένα από τα καφέ με τις βεράντες με θέα στο Αιγαίο, για να παραγγείλεις έναν τέλειο φραπέ και να χαλαρώσεις. Άλλωστε το αξίζεις!
